Geçtiğimiz perşembe günkü makalemin:

“Biz böyle değildik.

Nasıl olduksa sonradan olduk!..

Zaaflarımızı hiç konuşmadık da:

‘Kandırıldık, aldatıldık.’ dedik.

Yukarılardaydık aşağıdakilere maskara olduk.

Eksikliği kendimizde değil, hep başkalarında bulduk da kendimize toz kondurmadık.

Şimdi de çırpınıp duruyoruz.

Yalansam yalan deyin!..” diye bitirdiğim bölümle ilgili değerli okurum G. Kâhyaoğlu:

“80 öncesi doğanlar sözlerinize harfiyen katılacaktır” diye benimle düşüncesini paylaşmış.

Devamında ise:

“Biz savaş çocukları olan, acıyı yokluğu çekenlerin çocukları olarak, minicik yaşımızda insana, çevreye saygıyı ziyan etmemeyi, dönüştürmeyi öğrendik. Millet olarak yol yordam, adap, terbiye, usul bilenlerdendik

Zengin, zenginliğiyle övünmez, fakirin fakirliği bildirilmezdi. Halk, halk olmayı; devlet, devlet olmayı bilirdi.” diyerek, paylaşımını sürdürmüş değerli okurum.

Ben ülkemde, toplumsal bozulmanın merhum Özal’la birlikte başlamış........

© Yeniçağ