Bunun adına ne denir bilemiyorum…

Ne denilirse denilsin, sonuçta bir yere çıkıyor.

Birinden biri kazanacak!

Hangisi kazanır bilmem.

Hani açlık var ya şu açlık!..

Hani şu yoksulluk!..

Şu parasızlık var ya, gözü kör olasıca!..

İnsanı canından bezdiriyor daha ötesi var mı?

Bir insan aç kalırsa nereye kadar durur, nasıl yapar bilemiyorum.

Bugün, yurdum emeklisi -ister kabul edilsin ister edilmesin- aç…

Yoksul…

Ve dahi fakir bırakıldı!..

Bu ne demektir.

Bu, ‘Bir kenara atılmış, kaderine terk edilmiş” demektir gibi algılansa da kader değildir.

Kader; ‘İnsanın; kendi iradesi dışında, her tür tedbirin alınmış olmasına rağmen, başına gelenlerdir.’

Ben öyle biliyorum.

Bugün öyle mi ya?

Bugün, bir başkasının teamülen -yani bilerek ve isteyerek- ortaya konulan eylemleri sonucu yaşanılanlardır.

Benim ülkemde bugün yaşanılan fakirlik kader değildir.

Oysa yurdum insanının başına gelenlerin hepsi de:

İlgili ve yetkililerin o insanları -üretime katılmadıklarını(!) düşünmüş olmalarından- göz ardı edilmiştir.

Onların yani emeklilerimizin bugün bu hâle düşmeleri kaderleriyle ilgili değildir.

Ülkeyi yönetenlerin onlarla ilgili alacakları tedbirle…

Önemsemeyle…

Dikkate........

© Yeniçağ