Yeni bir yılı daha geride bıraktık.

Gençler büyüdükleri için sevinirlerken, yaşlılar bir adım daha yaşlandıkları için sanırım üzülüyorlardır.

Zaman durmuyor ve sürekli akıp gidiyor.

O akışta öyle hengâmeler yaşanıyor ki insan ne zaman küçük olduğunu ne zaman büyüdüğünü hatırlayamıyor bile.

“Eskiden de öyleydik” demeyeceğim, çünkü eskiden küçüktük ve bir türlü zaman geçmek bilmiyordu bizim için.

“Hani şu zaman denilen şey, geçse de bir an önce büyüksek” deyip duruyorduk.

Büyüyünce ne olacaksa işte!..

Nedense öyle düşünürüz!..

Nedense bir türlü nasıl bir hengâmenin…

Dünya telaşesinin içine girdiğimizin farkına bile varamayız.

Bizim yaptığımız koşuşturmacadır ki sormayın gitsin…

Ev hâli…

İş hâli…

Çocuklarla ilgilenme ve onların gelecek telaşları hâli…

Daha iyi…

Daha hoş bir yaşam kurma hâli, derken insanoğlu kendisini unutur da kendisinin dışında her şeyle ilgilidir.

Telaşlıdır…

Ve o her........

© Yeniçağ