Bir Roman Olamayacak Kadar Şiir
Bir romanda karşılaşmıştık seninle ilkin A şehrinden B şehrine giden. Ben kendimden kaçıyordum, sen kendini arıyordun! Gökyüzünde bir ay kâh sağımızda kâh solumuzda yorulmaksızın bizi takip ediyordu. Gecenin sessizliği sinsi bir çığlık gibi yüreğimizi parçalıyordu.
Tanımadığımız insanların ağızlarından bilmediğimiz yabancı kelimeler çarpıyordu son sürat giden trenin camlarına. Yabani bir gürültünün soğuk ıssızlığında tanıdık sözler miydi bizi birbirimize bağlayan yoksa anlaşılmamanın kabullenilemez yalnızlığı mı? Belki de çoktandır unuttuğumuz ezeli bir şarkının notalarıydı ansızın kapımızı çalan?
Karlı bir Paris akşamında mı karşılaşmıştık yoksa seninle şehrin ışıkları gecenin karanlık örtüsünü hafif hafif beyaza boyayan lapa lapa karlara eşlik ederken? İnsanlar lapa lapa yağan karın altında teker teker silinirken biz, sanki zaman durmuşçasına göğe bakıyorken.
Yoksa yakamozların raks ettiği bir akşam mıydı Boğaz'ın sularında ellerimiz usulca birbirine sokulurken? Sessizce süzülen gözyaşlarımızı tatlı bir tebessüm silerken. Ne son vapura yetişme........
© Yeşilgiresun
visit website