Füruzan’ı bir defa gördüm, o da kitap fuarında onur yazarı seçildiğinde. Pek ortalarda bir insan değildi ünlü olsa da. Ancak ortak dostumuz E. Büyükelçi Uğur Ergun’dan çok dinlemişimdir. Çünkü Füruzan 1975 yılında Federal Almanya hükümetinin davetlisi olarak Alman Akademik Değişim Servisi (D.A.A.D.) sanatçı programı kapsamında davet edilir Batı Berlin’e ve bir yıl kalır. Uğur Ergun ve o zamanki eşi Serfinaz Ergun da Doğu Almanya tarafında, Doğu Berlin’dedir o sıralar. Uğur Ergun, diplomat olarak görev yapmaktadır. Ergun çiftinin ikiz bebeklerini beklediği dönemdir. Böylelikle Doğu Berlin’i de merak eden ve yakından tanımak isteyen Füruzan Ergun’larla sık sık Doğu Berlin’e geçip zaman geçirmektedir. Bir yıllık değişim programı boyunca bu ritüel sürer.

Müthiş bir belleğe ve aynı zamanda arşive sahip olan E. Büyükelçi Ergun, o dönemdeki arkadaşı Füruzan’ın Doğu Berlin günlerini şöyle anlattı:

“Solcu bir yazar olarak Doğu Berlin’i yakından tanımak onun için hem heyecanlı hem de öğretici oldu. Doğu Almanya’daki komünist uygulamaları yakından izledi. Doğu-Batı farklılıklarını tam yerinde izlerken en isabetli değerlendirmeleri yaptığını görüyorduk. Yabancı dil bilmemesine karşın özellikle Alman TV kanallarını izliyor ve büyük zekasıyla olan biteni herkesten daha önce öğreniyordu. Yüksek düzeyde eğitim gören insanların üzerinde yeteneklere sahip olmasına hayran olmamak mümkün değildi. Berlin’deki en yakın arkadaşları bizdik. Doğu Berlin’e onu biz geçiriyorduk ve bundan büyük heyecan duyuyordu.1 Mayıs 1976 ‘daki törenleri bizim evde izlemiştik. Yazarken olduğu gibi konuşurken de öz Türkçe kullanmaya büyük özen gösteriyordu. Bizim ikiz oğlanlar doğduğunda bizimle beraberdi. Çocuklara isim koyarken (Devrim ve Evre) birlikte isim araştırması yapmıştık. Ondan konuşurken hep saygılıydı. Hep güzel ve bakımlıydı. Güzel giyinmeye özen gösterirdi. Sinema tutkusu da büyüktü.”

Füruzan, Berlin’de Türk işçilerle röportajlar yaptı. Röportajlarını Yeni Konuklar adlı kitabında topladı (1977). Dokuz Çağdaş Türk Öykücüsü (1982) adlı antolojisini ve Türkiye Çocukları (1979) adlı çocuk kitabını da Berlin’de hazırladı. Füruzan’ın daha sonraki yıllarda da göçmen ve gurbetçi işçi sorunları üzerinde durduğunu görüyoruz. 1988’de yayımlanan ve belge niteliğinde bir kitap olan Ev Sahipleri’nde Almanya’nın önde gelen aydınları ve konuk işçileriyle konuşmalar yaptı. 1988’de yayımlanan ikinci romanı Berlin’in Nar Çiçeği’nde de Almanya’daki göçmenlerin hayatını işledi.

Yazar kimliğiyle ve “Füruzan” olarak tanıdığımız Feruze Çerçi 1932’de İstanbul’da doğdu. Karikatürist Turhan Selçuk’la 1958’de evlendikten sonra bir süre Füruzan Selçuk imzasını kullandı. Fırtınalı ve gitgeller ile geçen Füruzan-Turhan Selçuk evliliğiyle dünyaya gelen Cumhuriyet’in sinema yazarı Aslı Selçuk, yazarın tek çocuğu. Yazarın başarıyla yönettiği ve kitabından uyarlanan Benim Sinemalarım’da kızı Aslı Selçuk da yardımcı yönetmenlik yapmıştır.

Füruzan, Yalova Demir Köyü İlkokulu’nu bitirdikten sonra orta öğrenimini yarıda bırakarak kısa bir süre tiyatro oyunculuğu yaptı. Daha sonra kendini tümüyle edebiyat çalışmalarına verdi. Yani okullu değil, alaylı bir yazar. Fakat çevresindeki entelektüel hale kendisini geliştirmesinde rol oynadı. Çağdaş Türk edebiyatının önemli isimlerinden birisi oldu. Türk öykücülüğünde genellikle “küçük insanlar” olarak tanımlanan toplumun ezilmiş, hakkı yenmiş, duyarlıklı iç dünyaları keşfedilmemiş insanlarını yazmıştır. İlk öykülerinin konuları çöken burjuva aileler, yoksullukla boğuşan kadın ve çocuklar, yeni ortamlarında bocalayan ve yurt özlemi çeken göçmenlerdir. Öykünün yanı sıra şiirden, romana, gezi yazısından, denemeye ve çocuk edebiyatına kadar edebiyatın farklı türlerinde eserler vermiş, öykülerinin bazıları tiyatro sahnesine ve sinema perdesine taşınmıştır. Daha çok gözleme dayalı gerçekçi bir anlayışı benimseyen Füruzan, ilk öykülerini 1956-58 arasında Seçilmiş Hikâyeler, Türk Dili, Pazar Postası’nda yayınladı. Bu........

© Yurtseverlik