Türkiye, 1970’lerde beklenmedik Kıbrıs Barış Harekatı ile birlikte emperyalist odakların sinsi desteğinde ve örtülü refakatinde önce Ermeni terör örgütlerinin hedefi oldu. Batı başkentlerinde ve başka birçok kentte diplomatlarımız şehit edildi, diplomatik misyonlarımıza, Türkiye’nin yurdışındaki başka kuruluşlarına saldırılar düzenlendi. Bu saldırılar İstanbul’a ve Ankara’ya, Esenboğa’ya kadar uzandı. ABD’ye ve Batı’ya karşın ulusal çıkarların gereği olarak zorunluluk haline gelen Kıbrıs Barış Harekatı’na çok kızan emperyalist odaklar Türkiye’ye karşı Kurtuluş Savaşı ile tarihte kalan Ermeni meselesi üzerinden ve ASALA kartıyla yanıt veriyordu.

Yeri gelmişken… Kıbrıs Barış Harekatı neden zorunluydu? Çünkü Yunanistan’da yönetimdeki faşist Albaylar Cuntası yanlısı faşist Nikos Sampson da Kıbrıs’ta EOKA eliyle darbe yaparak meşru birleşik devletin hükümetini devirmişti. Öncesinde de Türklere dönük terör eylemleri ve katliamlar başlamıştı. 1964’te yapılamayanlar yeniden ve daha etkili şekilde tedavüle sokuluyordu. Sampson’un ve Albaylar Cuntası’nın amacı ENOSİS, yani Kıbrıs’ın tamamının Yunanistan’a katılmasıydı.

Peki neden başarılı oldu kara, deniz ve hava birliklerinin katılımıyla gerçekleşen bu zor amfibik harekat? Bunun üç büyük nedeni vardır. 1)Türkiye, o sırada ulusal birlik ve bütünlük açısından Cumhuriyet tarihinin ilk kapsamlı dış müdahalesine hazırdı. Yani, içeride kavi idi. İçeride bu iklime sahip olmayan bir devletin dünyanın karşı olduğu bir savaşa girmesi zaten macera olurdu. Birlik, bütünlük ve ulusal dayanışma o kadar güçlü idi ki Türk Silahlı Kuvvetleri Vakıfları’nın kuruluşu için (şimdiki ASELSAN, HAVELSAN, ROKETSAN, TUSAŞ vb. savunma sanayii kuruluşlarının kuruluşları bu sayede oldu) ülkenin dört bir yanından bağış yağdı. İnsanlar çıkarıp parmağındaki alyansı verdi. Amerikan ambargosu ve onun ardına dizilen batılı devletlerin ambargosuna Türkiye Cumhuriyeti yurttaşları böyle yanıt verdi. Cumhurbaşkanı Korutürk, ABD ambargosuna karşı biz de onlara ambargo koyarız yanıtıyla ulusa moral verdi. 2)Bir neden de Ecevit hükümetinin, Dışişleri’nin parlak ve uyanık diplomatik manevra kabiliyetidir. Kıbrıs Barış Harekatı’na karar verilirken Yunanistan’ın demokrasiden uzaklaşıp faşist bir askeri yönetim altında olduğu mutlaka değerlendirilmiştir. Aynı şekilde onların izdüşümü olan Sampson’un niteliği ve yönelimi, durumu da değerlendirilmiştir. Öteyandan Ecevit hükümeti çaresiz kalmamış, örneğin uçak benzinini Kaddafi Libya’sından alabilmiştir. 3)Türkiye, isteseydi Kıbrıs’ın tamamını ele geçirebilirdi ancak gerçekçi bir tutumla nerede duracağını iyi saptamış ve amacının Adadaki Türklerin can güvenliğini sağlamak ve Türkiye’nin ulusal çıkarlarını korumak olduğunu iyi anlatmıştır.

Kıbrıs örneğini neden verdiğime yazının sonunda geleceğim yine. 1982’den sonra bıçak gibi kesilen ASALA eylemlerinin yerine 12 Eylül Yönetimi koşullarında nüveleri 1970’lerin ikinci yarısında atılmaya başlanan ve 1978’de şekillenen, 1984’teki Eruh ve Şemdinli baskınları ile adını iyice duyuran PKK eylemlerinin ikame edildiğine tanık olduk. Bu bir rastlantı olamazdı. Malum merkezlerin Türkiye’nin üzerine Ermeni meselesi yerine Kürt ayrılıkçılığı üzerinden gelmek yolunu seçtiği anlaşılıyordu. Böylelikle hem Türkiye’nin ekonomik gelişmesi frenlenecek, hem içeride gerilime sokulacak, hem de etrafındaki gelişmelere müdahale edemediği bir iklim oluşturulacaktı. PKK, 12 Eylül sonrasında Suriye’nin kontrolündeki Bekaa Vadisi ve hatta başkent Şam’a yerleşti. Sadece bununla kalmadı, Suriye’nin kuzeyindeki Kürtler arsında da gizlice propaganda yürüterek ilişkisini geliştirdi. ( O ilişkiler sonucudur ki bugünkü YPG kendisinin kontrolünde oluştu ve ABD’nin de desteğiyle kuzeydeki aparatlar oluşturuldu) Yunanistan da bu süreçte PKK’ya aktif örtülü destek veriyordu. Batının PKK’ya desteği eğit-donat ötesinde siyasi ve moral desteği de içeriyor, Batı........

© Yurtseverlik