Matbaa size bazı sorular soruyordu: Kaç gram kâğıda basılacak? Kapak dört renk mi olacak? Kitap kaç formaya bağlanacak, filan. Çünkü bütün bu soruların yanıtı para demekti. Anlaştıktan sonra kitabınız basılıyor, siz de matbaaya gidip alıyordunuz. Diyelim bu bir şiir kitabı. Yıllardır yazıp yazıp biriktirdiğiniz, göz nurunuz gibi sakladığınız şiirleriniz… Sırtlanıp evinize getiriyordunuz. Sonra sıra şiirlerinizi -varsa!- okurlarla buluşturmaya geliyordu. Çevrenizde sizin gerçekten de şair olduğunuza inanan yeterli sayıda dostunuz varsa sorun hem vardı hem yoktu. Kitaplarınızın eş-dost aracılığıyla ücreti ödenerek dağıtılması tabii ki istenen bir şey, fakat kazın bir de öteki ayağı var: Hani o arkadaş, eş, dost sandığınız çevreniz var ya, onlar kitabınızı hem imzalı, hem bedava isterler. Öyle ya canım, parayla almaları ayıp kaçmaz mı? Siz de “Canım senden de mi para alacağız!” dersiniz, süreç böylece başlamış olur.

Sürecin ilerleyen zamanlarında dergilerde........

© İz Gazete