Kadın, diğer kadınlara benzeyen bir kadın. Yüzünde bir uyku mahmurluğu. Saçları biraz seyrelmiş. Hafiften kilolu. Yıkanmaya hazırlanıyor. Beyaz geceliğini tehlikeli şekilde yukarılara kaldırmış. Tombul bacaklarında sevimli selülit gölgeleri. Sarıların az, kahverengilerin çok olduğu koyu renk bir duvar fonu önünde duruyor.

Bir de bakıyoruz, nereden geldiği belli olmayan okkalı bir ışık, kadını apansız bir yıldız tozu sarısına boyayıvermiş. Kadının seyrek saçlarının arkasındaki cılız lüle, uykudan şişmiş sağ yanağı, kaymaklı gerdanı, engebeli bacakları bu ışıkla pırıl pırıl yanıyor. Kadın güzelleşiyor. Öyle güzelleşiyor ki, o sıradan kadın bir anda bütün hemcinsleri arasından sıyrılıyor ve sonsuza kadar hatırlanacak, tanınacak özel bir kadın oluveriyor.

Bir tek ışık huzmesinin yarattığı bu mucizeyi şaşkınlıkla izlerken, aklıma Can Yücel geliyor. “Karanlıklar arasından bir ışın, bir kadın vücuduna vuruyor. Bacakları bütün kadınların bacaklarından, ama o ezele kalacak, o bir ışın yüzünden”.

Bir sanal müzede Hollandalı ünlü ressam Rembrandt’ın inanılmaz eserlerini izlerken aklıma bunlar geliyor işte…

Rembrandt Harmensz van Rijn’in 400’üncü yaşını kutlamak amacıyla düzenlenen sergide, 15 otoportre, çeşitli yağlıboya, desen ve gravürlerinin de yer aldığı, toplam 60 adet Rembrandt çalışması var.

Eserlere bakarken, Rembrandt’a niçin “ışığın efendisi” denildiğini bir kez daha anlıyorum. Kahverengi, siyah gibi tüm karanlık renkleri bol bol kullanan Rembrandt, bütün bu karaları öylesine bir ışıkla aydınlatmış ki,........

© Muhalif